قبلا گفتیم راه‌های مختلفی برای محکم کردن اتصال قاب هست در فیلم پایین یه جیگ می‌بینید که برای شیار انداختن بوسیله اره‌میزی درست کردیم البته یه ذره بخش گیره‌اش خوب نیست و باز و بسته کردنش زمان‌گیره (این بخش باید کمی تغییر کنه) ولی خیلی راحت می‌تونه برای ایجاد شیار رو قاب استفاده بشه. 
بعد از ایجاد شیار باید قطعه چوبی دقیقا هم اندازه با ضخامت شیار آماده شده باشه که با چسب در شیار قرار بگیره و اتصال رو محکم کنه (درست کردن این قطعه چوب هم داستان دیگری است).
در انتها بعد از خشک شدن چسب در گیره؛ با اره دستی یا اره فلکه اضافه‌ها بریده میشه و قاب آماده سنباده زدن میشه.

ترفند : استفاده از نی برای تمیز کردن باقیمانده‌های چسب چوب برای گوشه‌ها خیلی راحت و کمک کننده است.

هفته قبل میزبان دوستان بودیم در دومین دورهمی کاما.
جلسه خیلی خوب بود و دوستان زیادی لطف کرده بودن تشریف آورده بودند و تجربه‌های خوبی بیان شد.
ما خیلی یادگرفتیم و کلی موضوع برای مطالعه پیدا کردیم.

بعد از دورهمی به این نتیجه رسیدیم که موضوع پوشش و رنگ گسترده است. حتی در یک موضوع واحد حرف‌ها و تجربه‌هایی متضاد مطرح میشد.
باید گفت نمیشه یه حکم کلی برای موضوع رنگ و پوشش داد. بستگی به چیزی که ساخته میشه و چه استفاده‌ای میشه و حتی کجا قراره استفاده بشه، در انتخاب نوع پوشش تاثیر داره 
 ما سعی کردیم گزیده صحبت‌هایی که در جلسه مطرح شد رو به صورت خلاصه بیان کنیم.

1. روغن‌های طبیعی ساده‌ترین روش برای پوشاندن چوب هستند. این روغن‌ها رو میشه به‌صورت آماده از مارک‌های موجود در بازار تهیه کرد.(که قیمت بالایی دارند)
هم میشه به‌صورت دست‌ساز ساخت.
ترکیبی که یکی از دوستان پیشنهاد کردن مخلوط روغن بزرک و موم طبیعی زنبور هست.
*⁩این پوشش‌ها بهتره هر چند سال یک بار تکرار بشه. 
*⁩روش اجرا : با یه تکه پارچه آغشته به روغن سطح پوشانده میشه و بعد از چند دقیقه اضافه‌های روغن با یه پد پاک میشه.
*⁩اگر چند دست قراره اجرا بشه بین هر کدوم 12 ساعت فاصله قرار بگیره.


۲. پوشش بعدی که روی چوب قابل استفاده است سیلر و کیلر هست. سیلر نقش پوشاندن منافذ چوب رو داره یعنی به صورت یک بتونه بدون رنگ همه آوند‌های چوب رو می‌پوشونه و می‌تونه به راحتی سنباده زده بشه. کیلر هم به صورت یک لایه نازک شیشه‌ای است که از سطح محافظت می‌کنه و به اون براقیت و زیبایی می‌ده.
سیلر‌/کیلری که در بازار وجود دارد بر اساس رزین تشکیل شده، دو نوع هستند. محصولی که در اکثر فروشگاه‌ها در کشور پیدا می‌شه به صورت تک‌جزئی و  بر پایه رزین‌های نیتروسلولوزی است.
نوع دیگه‌ای که در فروشگاه‌های تخصصی‌تر پیدا میشه سیلر/کیلر بر پایه پلی‌یورتان که دوجزئی است و شامل رزین و هاردنر میشه.
گفته می‌شود پوشش پلی‌یورتان بیشترین دوام رو بین پوشش‌ها دارد (البته رزین اپوکسی هم این ویژگی‌ها رو داره که بحث متفاوتی است).
پلی‌یورتان در بازار حداقل در بسته‌های چهار کیلویی ارائه می‌شه.

⁦*⁩روش اجرای معمول سیلر/کیلرهای موجود در بازار به وسیله پیسوله است (بر روی قوطی هم ذکر شده).
البته سیلر سلولوزی با کاردک هم قابل اجرا است ولی کیلر‌ها منحصرا با پیستوله باید اجرا شوند.
البته بعضی از دوستان در دورهمی کیلر رو با قلمو هم اجرا کرده‌ بودند.

۳. در ایران رنگ‌های چوب پایه آب معمولا تولید نمی‌شوند و مارک‌های خارجی هم به راحتی پیدا نمی‌شوند. رنگ‌های پایه‌آب استفاده ساده‌تری دارند و ایمنی کار با آنها بیشتر هست ولی معمولا در شرایط یکسان رنگ‌های پایه حلال نتیجه و عملکرد بهتری دارند.


۴. موضوع دیگری که مطرح شد ایمنی بود که گفتگوی پر بحثی داشت.
بعضی از دوستان می‌گفتند برای کار با سیلر/کیلر/تینر (نوع نیتروسلولزی) در صورتی که استفاده به صورت مداوم و طولانی نباشد می‌توان از ماسک‌های ایمنی صرف نظر کرد. در مقابل دوستان دیگری بر این عقیده بودند که در هر حالتی استفاده از ماسک اجتناب ناپذیره. دقت کنید اینجا منظور ماسک‌هایی است که فیلتر‌های ضد گازهای‌ اورگانیک دارند. مطلب بعدی در ایمنی جلوگیری از آتش‌سوزی و انفجار است که علت آن قابل اشتعال بودن شدید پوشش‌ها و رنگ‌ها است. 
⁦▫️⁩پیشنهاد در این دو زمینه هزینه کردن برای ساخت یک اتاق رنگ با هواکش قوی است. حتی می‌شه برای کارهای کوچک یک جعبه مقوایی به همراه فن استفاده کرد. با توجه کرد که فن‌ها نباید از نوعی باشند که داخل آنها جرقه زده می‌شود.

۵. یکی از دوستان  به لیسه اشاره کردند که تا حدودی  ابزاری فراموش شده است. این ابزار قدیمی به نوعی مثل رنده عمل می‌کنه و شبیه کاغذ سنباده سطح رو آماده می‌کنه.
لیسه یکی از ابزارهایی است که خیلی دوست داریم تهیه کنیم و کار باهاش رو یاد بگیریم.

آخرین مرحله یه کار چوبی پوشش سطح هست که بعد از سنباده زدن و بتونه‌کاری باید انجام بشه. اگر چوب به‌صورت خام باقی بمونه با گذشت زمان در مجاورت اکسیژن و میکروب‌ها سطحش خراب میشه. 
علاوه بر این، پوشش‌ها کمک می‌کنند رگه‌ها و نقوش چوب زیباتر به چشم بیان. 
پوشش‌ها دنیای بزرگ و متنوعی دارند.
انواع روغن‌های طبیعی، لاک الکل، نیتروسلولوزی و سایر رزین‌ها و رنگ‌ها
اینجا داریم از پوشش روغن طبیعی استفاده می‌کنیم که اجرای بسیار ساده‌ای داره. این روغن‌ها جذب چوب میشن و بعد از خشک شدن یک لایه محافظتی نازک ایجاد می‌کنند.

مراحل ساخت نگهدارنده برای گلدون رو می‌بینید. با اینکه ساده است ولی ساختش چندین مرحله داره. این‌جا دو روش برای بریدن دایره استفاده کردیم. 
دایره بیرونی با اره میزی و دایره داخلی با اره عمود بر. هر دو رو میشد با اره عمود بر انجام داد ولی میخواستیم دو روش مختلف رو نشون بدیم. 
چون گلدون زاویه داره بهتره دایره بیرونی هم زاویه داشته باشه تا بهتر داخل سطل بشینه که تو فیلم نحوه محاسبه زاویه رو هم می‌بینید.

ساختن قاب شاید ساده به نظر برسه، چهارتا تکه چوب که با زاویه ۴۵ درجه (اتصال فارسی) به‌هم وصل شدند. ولی در واقع به این سادگی نیست، برای ساخت یک قاب تمیز، دقیق بودن زاویه و طول قطعه بسیار مهم است چون مقدار کمی خطا باعث درز پیدا کردن اتصال می‌شود و کیفیت قاب رو کاهش میده.
جمع کردن قاب هم تمهید ویژه‌ای می‌خواد. دو قطعه با زاویه ۴۵ روی‌ هم میلغزند و برای کنار هم نگهداشتنشون (زمان خشک شدن چسب) نیاز به گیره‌ مخصوص هست.
البته باید یادی کنیم از مخترعین بتونه که با اختراعشون اشتباهات و سوتی‌ها رو جمع و جور می‌کنند. رست این پیس!😀

اینجا برای اولین بار از گیره‌های ۹۰ درجه مون برای ساخت قاب، استفاده کردیم. البته گیره مخصوص ساخت قاب گیره تسمه‌ای است که در عکس زیر می‌تونید ببینیدش.

برای استحکام بیشتر اتصال فارسی روش‌های مختلفی وجود داره. مثل میخ‌زدن، دوبل و بیسکویت و ....

در عکس‌های زیر تعدادی از این روش‌ها رو می‌بینید.

منبع عکس بالا: www.woodworkingsiteonline.com

این دستگاه اسم جالبی داره بیسکویت‌زن ! (biscuit joiner) 
هیچ‌وقت فکر می‌کردید بیسکویت در کار با چوب هم کاربرد داشته‌باشه😉 
حالا ببینیم این دستگاه جالب چجوری کار می‌کنه🤔😎 بیسکویت‌زن در واقع نوعی از اتصال کام و زبانه را ایجاد می‌کنه.
کام به حفره‌ای که داخل چوب کنده میشه، گفته میشه و زبانه قطعه چوبی است که داخل حفره قرار می‌گیره. 
دستگاه در واقع یک تیغه اره است که مستقیم کام رو داخل چوب حفر می‌کنه و بیسکویت‌ها چسب خورده داخل کام قرار می‌گیرند. 
شکل خاص بیسکویت اجازه میده که قدری داخل کام حرکت کنند همین ویژگی خاص ایجاد این اتصال رو خیلی ساده میکنه چون نیاز نیست کام‌ها با دقت خیلی بالا و روبه‌روی هم ایجاد شوند.
حالا فکر می‌کنید این دستگاه در کجا کاربرد داره؟

در فیلم یکی از کاربردهای اتصال بیسکویت را در ساخت صفحه چوبی می‌بینید.
بیسکویت‌ها کمک می‌کنند قطعات چوبی مرتب کنار هم قرار بگیرند و هنگام چسب زدن تکون نخورند اما لزوما باعث استحکام بیشتر نمی‌شوند، به این دلیل جالب که بافت چسب محکم‌تر از بافت چوب هست. 
بیسکویت‌ها هم در چند سایز استاندارد به‌صورت آماده قابل تهیه هستند.

 
پ.ن: در فیلم تا مرحله قبل از چسب زدن رو می‌بینیم، در قدم بعدی لبه‌ها، کام و بیسکویت‌ها چسب زده میشه و در گیره بسته میشه تا صفحه تکمیل بشه. 
.

هنگام کار با ابزارهای بُرَّنده بدیهی است که باید انگشتهامون از تیغه بیشترین فاصله رو داشته‌باشند.

اره‌میزی هم دستگاهیه که احتیاط زیادی می‌طلبه و هنگام کار با اون معمولا نیاز به وسیله‌ای هست که به جای دست ما قطعه چوب رو روی دستگاه هل بده.
به‌خاطر همین هل دادن بهش push block یا push stick گفته میشه. معمولا همراه اره‌میزی‌ها یه قطعه پلاستیکی قرمز یا مشکی رنگ هست که برای همین کاره.
این پوش‌بلاک هم که در عکس می‌بینید علاوه بر اینکه قطعه رو به جلو هل میده از بالا هم کنترلش میکنه. یکی از کاربردهاش بریدن قطعات نازک هست.

پ.ن: اون قطعه نیم‌دایره‌ای شکل هم بهش featherboard گفته میشه و برای هل دادن قطعه کار به سمت گونیا و جلوگیری از منحرف شدنش استفاده میشه.

تقریبا برای درست کردن اکثر وسایل چوبی، نیاز داریم که قطعات چوب رو به هم متصل کنیم. اینجا است که سر و کله اتصالات چوبی پیدا می‌شه که تنوع و کاربردهای مختلفی دارند.
اتصال انگشتی box/finger joint یک اتصال محکم هست که به‌صورت ۹۰ درجه استفاده می‌شود. این اتصال ظاهر زیبایی داره و معمولا در ساخت جعبه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در این فیلم ساخت نوعی از اتصال انگشتی رو می‌بینیم که انگشت‌ها مستقیما با تیغه اره درست می‌شوند و ضخامت‌ آنها برابر ضخامت تیغه (kerf) است. برش‌های این اتصال باید دقیق باشند تا دو قطعه به راحتی چفت شوند. اون قطعه کوچک چوبی فاصله بین شیار‌ها را تنظیم می‌کند و ضخامتش با تیغه یکی است.
پ.ن: جالبه بدونیم که یک اصل مشترک بین همه اتصالات با شکل‌های کاملا متفاوت وجود داره که در این‌باره بعدا بیشتر می‌نویسیم.

بعد از یک اثاث‌کشی پر زحمت کاما داره جون می‌گیره.
جای جدید نسبت به قبلی کوچک‌تره برای همین نیاز هست تا چینش بهینه‌تری داشته باشیم.
الان داریم کارهای آماده‌سازی رو انجام می‌دیم.
جای نگهداری برای چوب‌ها و ابزارهامون درست کردیم. 
باید دستی به سر و روی ابزارها بکشیم و دوباره تنظیمشون کنیم. سیم‌کشی برق و نور رو انجام بدیم و چندتا کار دیگه. 
خلاصه فکر نمی‌کردیم بعد از اثاث کشی هم این قدر کار داشته باشیم.

این رنده‌ها که در عکس می‌بینید ارثیه یه پدربزرگ نجار به نوه‌اش بوده که البته اون نوه هم خیلی به چوب علاقه نداشت⁦ و به ما رسید. 

ادامه عکس‌های کارگاه